Jongeren met een licht verstandelijke beperking zijn oververtegenwoordigd in de criminaliteit: een beeld dat vaak wordt geschetst. Maar klopt dat wel? Aan de hand van een aantal stellingen toetsen we dit beeld bij deskundigen ‘uit het veld’.

De 17-jarige Thomas weigert elke vorm van hulp van welke ggz-instelling ook. Hij wil per se geen ggz-stempel en dus ook geen diagnose. Terwijl het niet goed met hem gaat. Hij heeft geen huis, zit al half in het criminele circuit en de betrokken hulpverleners maken zich zorgen over de invloed van zijn vrienden. Er moet iets gebeuren. Maar zelf komen zij geen stap verder. Wat nu?

Met een persoonsgerichte aanpak gaat de gemeente Zaanstad de strijd aan tegen criminaliteit onder jongeren. Jongeren die zorgwekkend gedrag vertonen, worden nauwlettend in de gaten gehouden en krijgen het aanbod om te werken aan een betere toekomst. Zo hopen de gemeente en haar netwerkpartners een gedragsverandering teweeg te brengen.

Jongeren die voor een appel en een ei iemand omleggen. Rapgroepen die elkaar met de dood bedreigen en soms ook tot actie overgaan. Schoolkluisjes vol met messen. Moeten we ons zorgen maken over de toenemende jeugdcriminaliteit of valt het allemaal wel mee? We legden onze vragen voor aan orthopedagoog en expert jeugdcriminaliteit Peter van der Laan.